دوزیستان دارای سیستم گردش خون خاصی هستند که شامل قلبی با سه حفره (دو دهلیز و یک بطن) می‌شود. گردش خون به دو مرحله بزرگ و کوچک تقسیم می‌شود که در آن خون اکسیژن‌دار و کربن‌دی‌اکسیددار به ترتیب از ریه‌ها و بدن عبور می‌کند. پوست این جانوران نقش مهمی در تنفس ایفا می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا در محیط‌های آبی زندگی کنند.
سیستم گردش مواد در حشرات به صورت باز عمل می‌کند و شامل قلبی لوله‌ای و همولنف است. خون به وسیله‌ی قلب پمپاژ شده و به بدن می‌رسد. حشرات از طریق سیستم تنفسی خاصی به نام تراشه‌ها اکسیژن را جذب می‌کنند و این اکسیژن به صورت مستقیم به سلول‌ها منتقل می‌شود. این سیستم به حشرات کمک می‌کند تا در محیط‌های مختلف به راحتی زندگی کنند.
لوله‌های مالپیگی، ساختارهای حیاتی در سیستم ادراری حشرات و برخی از بی‌مهرگان، نقش کلیدی در جمع‌آوری و دفع مواد زاید و تنظیم تعادل آب و مواد معدنی دارند. این لوله‌ها به عنوان لوله‌های باریک و دراز شناخته می‌شوند که به سیستم گوارشی متصل بوده و از سلول‌های تخصصی تشکیل شده‌اند. عملکرد آن‌ها شامل فیلتر کردن مواد زاید از خون، جذب مجدد آب و الکترولیت‌ها و در نهایت دفع مواد زاید است. مطالعه لوله‌های مالپیگی می‌تواند به درک بهتری از سیستم‌های ادراری و تنظیم آب در سایر موجودات زنده کمک
تنفس پوستی یک روش حیاتی در بسیاری از موجودات زنده است که به آن‌ها امکان جذب اکسیژن و دفع دی‌اکسید کربن را از طریق پوست می‌دهد. این نوع تنفس به ویژه در دوزیستان مانند قورباغه‌ها رایج است و در شرایط مرطوب و آبی بسیار کارآمد است. پوست دارای ویژگی‌هایی مانند رطوبت و وجود مویرگ‌های خونی است که جذب گازها را تسهیل می‌کند. در مقایسه با سایر روش‌های تنفس، تنفس پوستی محدودیت‌هایی نیز دارد، اما در شرایط خاص می‌تواند جایگزینی مؤثر باشد.
کیسه‌های هوادار ساختارهای ویژه‌ای در پرندگان هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهند تا اکسیژن بیشتری را جذب کرده و دی‌اکسید کربن را دفع کنند. این کیسه‌ها با وجود دیواره‌های نازک و قابلیت تبادل گاز، در کنار شش‌ها عمل می‌کنند و بهبود قابل توجهی در عملکرد تنفسی پرندگان ایجاد می‌کنند. تنفس در پرندگان یک فرآیند پیچیده است که شامل مراحل متعددی از ورود هوا به شش‌ها تا حرکت آن به کیسه‌های هوادار می‌باشد. در مقایسه با سایر موجودات، تنفس پرندگان بسیار کارآمدتر و سازگارتر با پرواز است.
Cart is empty