تنفس پوستی یک روش حیاتی در بسیاری از موجودات زنده است که به آنها امکان جذب اکسیژن و دفع دیاکسید کربن را از طریق پوست میدهد. این نوع تنفس به ویژه در دوزیستان مانند قورباغهها رایج است و در شرایط مرطوب و آبی بسیار کارآمد است. پوست دارای ویژگیهایی مانند رطوبت و وجود مویرگهای خونی است که جذب گازها را تسهیل میکند. در مقایسه با سایر روشهای تنفس، تنفس پوستی محدودیتهایی نیز دارد، اما در شرایط خاص میتواند جایگزینی مؤثر باشد.